pies ze schroniska forum
Drogie szafowiczki chciała bym się podzielić z wami moim szczęściem i zapytać o radę. Dziś byłam w schronisku odebrać psa mojego chłopaka... ktoś ukradł go spod sklepu i przywiązał na drugim koncu osiedla...;/ ale to już wątek poboczny więc wracając do mojej sprawy będąc dziś w schronisku zakochałam się w suczce rasy amstaff o błękitnej maści... niesamowita zapytałam pana czy suczka przeznaczona jest do adopcji powiedział ze na chwilę obecną czeka na właściciela (procedury) zostawiłam swój numer i po kilu godzinach pan zadzwonił do mnie z informacjami na temat psa i zapytał czy chcę go adoptować oczywiście odpowiedziałam że tak. Mój dziadek nie chciał zgodzic się na psa (jest człowiekiem bardzo stanowczym) jednak udało mi się go namówić. Suczka ma 1,5 roku jak powinnam się wobec niej zachowywać ?? w schronisku była tylko 10 dni jednak nie wiem jak postępować z takim psiakiem nie chce żeby się denerwowała i przeżyła szok. Jest to półtoraroczny piesek więc zastanawiam się jak go wychować ? czy to nie jest za późno ?? Czy któraś z was brała pieska ze schroniska?? może podzielicie się doświadczeniami jakich zachowań psa powinnam się spodziewać ?? Czy będę musiała nadać jej nowe imię czy w schronisku już jakieś otrzymała ?? nic na ten temat nie wiem Zaznaczę że suczka była troszkę wycofana nie próbowała za wszelką cenę zwrócić na siebie uwagi lecz nie była też strachliwa Proszę was podbijajcie wątek bo zależy mi wielu wypowiedziach ponieważ już jutro odbieram psiaka Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2009-11-21 19:47 przez kiciakk91. Psy ze schroniska sa bardzo wierne i oddane a 1,5 roku to najlepszy czas zeby go wychowac i chciałam dodać ze mogla byc bita z tego moze wynikac jej zachowanie... Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2009-11-21 19:47 przez werka733. ja mam psa ze schroniska jest bardzo wierny i oddany Po pierwsze musisz przygotować się na to,że pies może mieć swoje zwyczaje i dziwactwa. Psy ze schroniska lub takie po przeżyciach zwykle mają inną psychikę,mogą bez powodu stać się chłopak ma amstaffa ze schroniska i niestety pies jest bardzo humorzasty i jego pies miał za sobą traumatyczne przeżycia z czasów gdy był szczeniakiem ostatnio nawet zdarzyło się że ugryzł ojca mojego chłopaka i to bez powodu. Uważam jednak,że z całą pewnością ten pies będzie Ci wdzięczny i Cię pokocha Wiadomo będziesz go wychowywać jak dorosłego psa,a nie jak szczeniaka. chętnie też się dowiem jak opiekować się takim psiakiem ze schroniska Przede wszystkim po kilku dniach zabierz psa do swojego weta i nie polegaj całkowicie na opinii lekarza ze schroniska. Mój pies trafił do mnie z parwowirozą i gdyby nie dobry wet i leczenie tydzień później byłoby kiepsko. Na początku staraj się poznać psa jak najlepiej, spędzaj z nim dużo czasu i nie szczędź mu pieszczot. Obserwuj czy nie jest wobec Ciebie agresywna, szczerzy zęby itp. Dajcie sobie czas, a na pewno sunia odwdzięczy się wiernością i oddaniem za zabranie jej ze schroniska. Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2009-11-21 19:55 przez Uapka. dobrze ze sa tacy ludzie ktorzy biora pieski ze schroniska. moj nie byl ze schroniska za to sprzedal mi go menel pod sklepem za 2o zł na wino potrzebowal. maly husky. tak maly ze jeszcze nie powinien byc odebrany od matki ... mial okolo 3 tygodnii menel pewnie go ukradl komus, a ja odkupilam strach pomyslec co by go czekalo z tym zbirem. odnosnie tej razy nie powiem Ci nic bo naprawde nie wiem. ale psy ze schroniska na ogol sa bardzo kochane i wierne. fakt, te z przejsciami nie latwo ufaja nowym ludziom. ale mam nadzieje ze wszysko bedzie okay. Hmm.. Wzięłam za schroniska dokładnie półtorarocznego dobermana, który był tam od trzech tygodni. Byłam uprzedzona do tej rasy, a piesek to anioł ! Pilnuje, rzadko szczeka(mam go od miesiąca),bardzo ciągnie na smyczy, bo nie był wychowany, ale mam nadzieje, że da się go "urobić". Pamiętaj, żeby nie wpychać my od razu dużo jedzenia, bo w schronisku jego organizm mógł się rozregulowć, zacznij od kubka suchej karmy 4-5n razy dziennie Powodzenia ~! Masz może jakieś fotki suczki? Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2009-11-21 20:07 przez kiciakk91. radzę ci zarejestrować się na jakimś forum o amstaffach. tam powinnaś znaleźć wątki o usposobieniu tych psiaków itp. bo wiesz... tu ktoś może ci napisać, ze wziął psa ze schroniska i były problemy. a może to była problemowa rasa, złe geny itp. radzę zasięgnąć rady specjalistów, którzy mają juz jakis czas takie psiaki [btw - wielki props ode mnie za to, ze zdecydowałaś się przygarnąć psa ze schroniska, to wielki gest i mam nadzieje, ze suczka się zaaklimatyzuje i będzie ok ] Gratuluuję Sama miałam psa ze schroniska i był kochany postaraj się być wyrozumiała i zapisz się na tresurę z suczką- tak łatwiej i pod opieką nauczysz ją manier- dla Ciebie bezpieczne gdyż 1,5 roczny pies na pewno ma swoje przyzwyczajenia a dla niego będziesz obca- będzie walczył o dominację, ale nie obawiaj się dając dużo miłości i stosując się do znanych treserom "sztuczek" dasz radę Dokładnie, jeszcze bym dodała tylko, że lepiej nie ryzykuj z przytulankami,że przytulasz twarz do mordki pieska , bo niektóre z nich tego nie lubią i jeszcze Cię dziabnie. Powoli delikatnie podchodź coraz bliżej jeśli się boi i z czasem będziesz wiedziała jak bardzo możesz się zbliżyć do amstaffki istnieje też przeświadczenie, że pieski tej rasy są agresywne, ale to przewaznie dlatego, jeśli są wychowywane w zły sposób i do walki z innymi psami, suczki i tak są łagodniejsze, więc nie ma się raczej czego bać Powodzenia! Ja też mam pieski ze schroniska są wierne, łagodne, świetnie pilnują posesji, aczkolwiek nie gryzą Jedna była na początku bardzo apatyczna i nie dawała się nawet dotknąć, chociaż była szczeniaczkiem, z czasem jednak się oswoiła, powoli i delikatnie bez zamachów ją głaskając(czy głaszcząc) doszliśmy do kompromisu z nią i teraz jest świetnym psiakiem, jest genialna! rozumie co się do niej mówi albo kiedy się o niej mówi, bez używania jej imienia! Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2009-11-21 20:14 przez lemurowa.
Hej ;) Piszę z prośbą o pomoc w podjęciu prawidłowej decyzji, żeby pies i ja czuli się ze sobą dobrze i stworzyli prawdziwą więź :D Zacznę od początku. W tym roku zaczynam studia, w mieście ok.50 km od mojej rodzinnej miejscowości, wynajmuję stancję, powroty na weekendy, dojazd swoim samochodem. Witajcie! Mam takie pytanie dla tych którzy przygarnęli psiaka ze schroniska. Otóż spodobał mi się pewien piesek ze schroniska, ma podobno 8 lat. Ciężko dowiedzieć się na temat jego historii ponieważ piesek znaleziony był w lesie. Zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia a on chyba we mnie bo bardzo się łasił ,przymilał i błagał żeby go zabrać do domku. W sobotę jadę ponownie do schroniska, żeby dowiedzieć się czegoś wiecej i chcę wybrać się na próbny spacer. Byłam u weterynarza i pytałam się Pani czy takiego starszego psiaka można wychować wrazie czego, bo nie wiadomo czy piesek był w domu czy w innym miejscu... Pani wet mówiła że starszego pieska trudniej wychować, podatny może byc na choroby, ale młody również przecież... I zapytałam czy ona by wzieła 8 letniego pieska to powiedziała że nie... Czytałam forum na temat adopcji starszych psów to ludzie piszą że nie zamienili by starszego na młodszego. A jakie jest Wasze zdanie? Ktoś adoptował starszego pieska? Chciałabym mu dać godne życie na stare lata... Aktualizacja. Byłam...pojechałam z mamą. Niestety nie wezme tego pieska a bardzo bym chciała Byłam z opiekunką na spacerku i dała mi go potrzymać, fajnie się prowadził , wyczułam go no i tak jak mówiłam piesek nie toleruje innych psów...był test , szli inni opiekunowie i ten się po prostu rzucić chciał, Pani ze schroniska i opiekunowie mówili że on nie bedzie tolerował psów więc bym musiała zrezygnować ze spacerów z psem mojej mamy i bratowej i tutaj zdołowana byłam...Bo piesek fajny..Jeszcze ta opiekunka co z nią szłam mówiła że jeżeli mi zalezy na piesku ze schroniska to żebym na spokojnie porozglądała się żeby nie było że za jakiś czas go oddam, więc zrezygnowałam z tego pieska, nie bede ryzykować, jeszcze pogryzie czy coś ( no ale gdy już wychodziłam, bratowa zauwazyła małego pieska który wyglądał jak lew/owieczka i zawołałam ją bo się okazało że to sunia, jejku taka kochana...ona nie wychodziła z budy bo pewnie myślała " Po co mam wychodzić, jak i tak mnie nikt nie przygarnie" moja mama i ja się w niej zakochałyśmy no i najważniejsze lubi inne pieski i dzieci ) lubi jak się ją na rączki bierze bo już ją brałam, kocha ludzi...ma 5 lat ale dużo przezyła została porzucona ze szczeniakami... wyciągała łapke i jej oczka mówiły "Dałaś mi nadzieje, weź mnie do domku" taka szczęśliwa była a w tej budzie taka smutna leżała...no i najfajniejsze ja ją głaskam chyba z 15 min i ta mnie objeła swoimi łapkami moją reke. Niestety musiałyśmy juz jechać na spacer dopiero w sobote ją wezme. Po powrocie do domu ciągle o niej rozmawiałyśmy i mama mówiła że ta suczka bedzie spokojna, kochana no i przyjazna dla dzieci i zwierząt. W sobote jadę...oby wszystko było ok! Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-02-28 08:43 przez guliettaa. Właśnie. Wszyscy adoptują zawsze te młodsze pieski, a stare zostają. Wystarczy okazać trochę miłości i wszystko się ułoży. Zaadoptuj go ! Nagrałam filmik z ostatniej wizyty i pokazałam mamie to też się w nim zakochała...jak głaskałam go to on położył główkę na mojej dłoni i chciał usnąć..podawał łapke sam, błagał żeby go zabrać. Pani mówiła że dla ludzi kochany jest ale co do innych psów to...nie wiadomo, czy to też da się nauczyć? Bo moja mama ma psa i chciałabym aby się lubiły. z dużymi pokładami cierplowiści każdego da się wychować, popatrz chociażby na różne programy o wychowywaniu zwierząt Witaj To świetny pomysł,uratujesz mu życie Mam od sierpnia psa ze schronu i bardzo się ciesze z takiej decyzji Moja sunia ma około 2 lat ale znam duzo ludzi,którzy wzięli starsze psy Wdzięcznośc tych psiaków jest nie do opisania A spokojnie możesz uczyć tego psa i powolutku "układać" Wiadomo,że ma juz swoje nawyki i na początu moze byc cięzko,piesek może załatwiać potrzeby w mieszkaniu,może być wycofany i lekko ile czasu był w schronie. W schronisku powinni coś więcej wiedziec na jego temat,czy jest agresywny itp Ale przemyśl to dokładnie bo serce mu pęknie jesli oddasz go znowu do schroniska po nieudanej adopcji... Stare psy są spokojniejsze i nie mają aż tyle energii, a co za tym idzie nie są aż tak wymagające jak młode pieski. Pomóż temu pieskowi, nawet się nie zastanawiaj. Psy po ukończeniu 3 roku życia mają coraz mniejsze szanse na adopcję, a jeśli pomiędzy Wami urodziła się jakaś więź to skorzystaj z tego, bo możesz zyskać najlepszego i najwierniejszego przyjaciela. Wklejam link, bo nie wiem, jak wkleja się filmiki. To jest kanał dziewczyny, która ma 10-letnią suczkę i cały czas uczy ją nowych rzeczy, więc starsze psy wcale nie są oporne na naukę moj pies miał ok. 3 lat, jak siostra wzięła drugiego. Mój również adoptowany nie akceptował innych psów, ale czas robi swoje, przyzwyczaiły się do siebie, teraz są nierozłączni z reguły ludzie biorą małe a te starsze idą w odstawkę. Myślę,że starsze psy też potrzebują miłości,więc nie zastanawiałabym się na twoim miejscu. Każdy pies to obowiązek i każdy też jest narażony na choroby. Wiek tu nie ma znaczenia sama mam zamiar wybrać się do schroniska po psiaka , tylko własnie chce starszego .. nawet nie chodzi o pogryzione buty czy fakt ze trzeba uczyć go na dwór wychodzić ... te starsze mają mniejsze szanse na adopcję ludzie myślą ze się ich nie da wychować, mylą się w mojej rodzinie są zwykle psy z schroniska i to powyżej 5 roku życia Nie chciałabym go oddawać...dlatego postanowiłam kilka razy pojeździć zaprzyjaźnić się wyczuć go...jade również z mamą ona kocha psy i mi podpowie. Pani ze schroniska mówiła że również moge po pewnym czasie zabrać psa mojej mamy żeby zobaczyć reakcje..ale wiadomo że pieski w schronisku rywalizują i mogą być zazdrosne..mam nadzieje że bedzie wszystko dobrze. Cytatchomiczek_ ja adoptowałam 4 letnią sunie nie powiem żebym na początku była zadowolona z jej zachowania ale to wina pracowników schroniska. atakowała, zjadała własne wymiociny (w 1 kojcu były 4 psy i jedna miska), walczyła o jedzenie. byłam załamana. a teraz co ?? minęło ok 7 miesięcy i sunia jest całkiem inna ! uspokoiła się, nie jest agresywna. Kocham ją a wczoraj uśpiłam mojego drugiego psa... miał 14 lat i od 2 tyg był strasznie chory... ale muszę się pochwalić - w wieku 11 lat nauczył się siadać na komendę strasznie za nim tęsknię... współczuje Ja ostatnio pożegnałam się że świnką morską, może to nie piesek ale traktowałam go jak przyjaciela rodziny...tęsknie za nim... Jeździłam po schroniskach to fakt nie które są straszne (( Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-02-26 10:52 przez guliettaa. Kochana, dla mnie to super pomysł. Jak widzę na jednej fundacji na fb te stare pieski żal mi ich bardzo szczeniaczki zawsze znajdą dom, niestety nie zawsze dobry, ale jeśli chodzi o starsze super że chcesz pieska takiego i wiek dla Ciebie ani wygląd pieska nie ma znaczenia. Piesek będzie miał dobry domek i jego życie chociaż na chwilę będzie kolorowe. to jest tak młodsze zawsze ma szansę na adopcję a starszuka nikt nie weźmie i tak będzie marniał w schronisku aż zdechnie moje zdanie na ten temat jest takie - jeśli uważasz że " Zakochałam się w nim od pierwszego wejrzenia a on chyba we mnie bo bardzo się łasił ,przymilał i błagał żeby go zabrać do domku" to nie zastanawiaj się pójdziesz z nim do weta na przegląd będzie miał dzięki TOBIE miłośc, dom ,opiekę i pełną miskę i stanie się Twym dozgonnym przyjacielem bardzo podoba mi sie Twoje podejście do sprawy a adopcja psiaka 8 letniego jak najbardziej na tak moja siostra adoptowała psiaka który miał 6 lat i padaczkę i do tej pory to jej najlepszy przyjaciel zaadoptuj go - uratujesz mu życie a jak nie zycie to zapewnisz mu godziwe życie przez te ostatnie lata jego życia . Psy adopcyjne są bardzo wdzięczne - czują że człowiek przygarnął je bo ma dobre serce ! Weź go i opiekuj się nim :-) Cytatskakowa Właśnie. Wszyscy adoptują zawsze te młodsze pieski, a stare zostają. Wystarczy okazać trochę miłości i wszystko się ułoży. Zaadoptuj go ! Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum. 10 lat temu nawet nie przypuszczalam, ze dzis bede musiala za nim latac i sprzatac po nim kupy, bo p********y plebs czepia sie teraz tego, znalezli sobie kozlow ofiarnych, psy i ich panow, twoj Gdybym ponownie miała adoptować psa, ponownie wybrałabym fundację. Wydają mi się pewniejsze niż schroniska, ale może to dlatego, że o schronach naczytałam się naprawdę wiele złego i wiele psów ze schronów w złym stanie przenoszonych jest właśnie do różnych fundacji.. Jak chcesz szczeniaka - skoro pytasz czym się kierować - to też możesz różnie trafić, nie wszędzie jest wybór jak w katalogu, no chyba, że masz potężny schron w Twojej okolicy. Ja bym poprzeglądała allegro, strony fundacji etc, gdzie są pełne opisy danego zwierzaka, jego przeszłość, wymagania i charakter, zresztą sama znalazłam swojego psa na allegro.. Im krótsze psiak ma łapy, tym większe prawdopodobieństwo, że nie będzie zbyt duży. Ogólnie na innego psa wyrośnie taki z dłuższymi chudymi łapkami, a na innego z krótkimi o drobniejszych stópkach, dłuższym tułowiem. Jeśli pies ma być masywny, to zazwyczaj już za dzieciaka wykazuje pewne cechy - chyba, że jest wychudzony czy schorowany. To, czy pies okaże się agresywny zależeć będzie głównie od Ciebie. Wiadomo, że nikt nie wyda psa nieadopcyjnego, czyli takiego, który przejawia agresję wobec człowieka. W Twojej gestii jest zabranie takiego psa na szkolenie i nie pobłażanie mu. To, że pies przeżył coś złego w życiu nie jest powodem do rozpuszczania go i pozwalania na wszystko - ma znać komendy i ma się słuchać jak każdy inny pies, w przeciwnym razie ryzykujesz efektem jojo, a to już niezbyt odpowiedzialne. Ja mam adoptowaną astkę, dla debili chodzącą bombę, maszynkę do mielenia mięsa, mordercę czy co tam jeszcze można wymyślić. Dla ludzi myślących jest to najłagodniejsza istota na świecie, ma swoje różne odpały, ale jest psem ułożonym, uległym, o stabilnej psychice. Pies ideał, a dodam, że była bita. I jakoś mam jeszcze obie ręce i całą twarz.. Kolejnego czworonoga państwo Dorocińscy przygarnęli ze schroniska. Rózia, która trafiła tam jako szczeniak. Jest wyjątkowo łagodną, ale też bardzo nieufną suczką. Kolejny pies, Chlebek, trafił do domu aktor trzy miesiące później. Znaleziono go z braćmi w pudle pod bramą schroniska w Korabiewicach.Dołączył: 2011-01-15 Miasto: Rzeszów Liczba postów: 752 31 grudnia 2020, 21:45 Dwa tygodnie temu wzięliśmy psiaka ok 5 lat. Piesek jest bardzo wylekniony, boi się dosłownie wszystkiego ale najgorsze jest że zdarza się mu warczeć na mnie czy narzeczonego. Trochę się boje ze nas ugryzie. Myślimy o behawioryście bo wg mnie problem jest poważny. Chcemy dla psiaka jak najlepiej, ale nie chcę się go bać. Macie może jakieś doświadczenia w tym temacie? IfYouWereThereBeware 31 grudnia 2020, 22:24 Z własnego doświadczenia polecę zajęcia dla psiaków lub wlasnie behawiorystę. My 2 lata temu wzięliśmy 2-letniego psiaka ze schroniska, bal się nad bardzo. Bal się wszystkiego, jesli ktoś sie głośniej zaśmialiśmy lub ot tak podniósł glos (nie krzyk) to pies sie chował i zakrywal pysk lapami. Straszny to byl widok. Przez pierwsze tygodnie kazdy spacer poprzedzony byl znoszeniem go po schodach wejściowych do domu, tak sie trząsł. Dal sie pogłaskać, ale nie okazywal zadnych uczuć przez ok pol roku. Zero machania ogonem, zero zaufania do nas. Zaczelismy wręcz zalowac tego kroku, byliśmy zalamani jego zachowaniem. Na spacerze byl tak wystraszony wszystkiego, ze czuliśmy się jak jacyś wyrodni wlasciciele, którzy w domu katują psa... w końcu poszliśmy na grupowe zajęcia dla psiaków, takie aby nauczyć go dyscypliny ( uciekał w parku dla psów, nie reagował na imię, nie sluchal nas). Bardzo dużo to pomogło. Pies po ok 8 tyg zajec cotygodniowych byl nie do poznania. Zyskał pewnosc siebie, zaczął słuchać. Teraz jest nie do poznania, taki normalny pies, który się cieszy, okazuje uczucia, jest towarzyszem. Odkąd tez mamy duży ogród, wcale nie chce być w domu, cale dnie spedza w ogrodzie (akurat nasz klimat na to pozwala nawet zimą) wiem, e to nie tylko te zajęcia tak pomogły, ale tez czas...W końcu minęły 2 lata odkąd go mamy. Troxhe ponad rok temu pojawiło się dziecko i on zupełnie oszalal na jej punkcie, krok w krok za nią chodzi. Moja rada: nie rezygnujcie, nie załamujcie się. To sa zwierzaki po przejściach i traumachi jak ludzie - boja sie zaufac i być zranione. aha i sprawdźcie go koniecznie pod kontem zdrowia u weterynarza. Kiedy go adpotowalismy powiedziano nam, że jest zdrów jak ryba- a mial robaki i inne dolegliwości, przez które praktycznie nie mógł jesc. Tak mu to zniszczyło żołądek, ze jest na specjalnej diecie odkąd go mamy. Dołączył: 2011-01-15 Miasto: Rzeszów Liczba postów: 752 31 grudnia 2020, 23:10 Z własnego doświadczenia polecę zajęcia dla psiaków lub wlasnie behawiorystę. My 2 lata temu wzięliśmy 2-letniego psiaka ze schroniska, bal się nad bardzo. Bal się wszystkiego, jesli ktoś sie głośniej zaśmialiśmy lub ot tak podniósł glos (nie krzyk) to pies sie chował i zakrywal pysk lapami. Straszny to byl widok. Przez pierwsze tygodnie kazdy spacer poprzedzony byl znoszeniem go po schodach wejściowych do domu, tak sie trząsł. Dal sie pogłaskać, ale nie okazywal zadnych uczuć przez ok pol roku. Zero machania ogonem, zero zaufania do nas. Zaczelismy wręcz zalowac tego kroku, byliśmy zalamani jego zachowaniem. Na spacerze byl tak wystraszony wszystkiego, ze czuliśmy się jak jacyś wyrodni wlasciciele, którzy w domu katują psa... w końcu poszliśmy na grupowe zajęcia dla psiaków, takie aby nauczyć go dyscypliny ( uciekał w parku dla psów, nie reagował na imię, nie sluchal nas). Bardzo dużo to pomogło. Pies po ok 8 tyg zajec cotygodniowych byl nie do poznania. Zyskał pewnosc siebie, zaczął słuchać. Teraz jest nie do poznania, taki normalny pies, który się cieszy, okazuje uczucia, jest towarzyszem. Odkąd tez mamy duży ogród, wcale nie chce być w domu, cale dnie spedza w ogrodzie (akurat nasz klimat na to pozwala nawet zimą) wiem, e to nie tylko te zajęcia tak pomogły, ale tez czas...W końcu minęły 2 lata odkąd go mamy. Troxhe ponad rok temu pojawiło się dziecko i on zupełnie oszalal na jej punkcie, krok w krok za nią chodzi. Moja rada: nie rezygnujcie, nie załamujcie się. To sa zwierzaki po przejściach i traumachi jak ludzie - boja sie zaufac i być zranione. aha i sprawdźcie go koniecznie pod kontem zdrowia u weterynarza. Kiedy go adpotowalismy powiedziano nam, że jest zdrów jak ryba- a mial robaki i inne dolegliwości, przez które praktycznie nie mógł jesc. Tak mu to zniszczyło żołądek, ze jest na specjalnej diecie odkąd go mamy. oj, troszkę mnie pocieszyłaś. Bo my też momentami czujemy się bezradni, a tu widzę było jeszcze gorzej niż u nas. Od pani z organizacji dostaliśmy numer do behawiorysty więc pewnie po nowym roku się z nią skontaktuję. co do weterynarza to byłam z nim po świętach bo chciałam wyeliminować jakiekolwiek ból fizyczny, przez który mógł popadać w takie zachowania, ale jest wszystko w porządku. Więc to zapewne psychika, wiemy że ostatni rok spędził w schronisku,a co wcześniej niewiadomo. apetyt mu dopisuje, i w sumie do jedzenia zawsze się ucieszy i przyjdzie, rano skacze z radości i tuli się ale nagle dopada go taka apatia, że nawet podejrzewam psią depresję ale pani weterynarz stwierdziła że to za wcześnie na wyciąganie takich wniosków. dzieki wielkie za ten komentarz 😘 IfYouWereThereBeware 1 stycznia 2021, 00:03 trzymaj się i działajcie, powodzenia!!❤ Kamykoid Dołączył: 2018-03-10 Miasto: warszawa Liczba postów: 279 1 stycznia 2021, 01:42 bloodygirl napisał(a):Dwa tygodnie temu wzięliśmy psiaka ok 5 lat. Piesek jest bardzo wylekniony, boi się dosłownie wszystkiego ale najgorsze jest że zdarza się mu warczeć na mnie czy narzeczonego. Trochę się boje ze nas ugryzie. Myślimy o behawioryście bo wg mnie problem jest poważny. Chcemy dla psiaka jak najlepiej, ale nie chcę się go bać. Macie może jakieś doświadczenia w tym temacie? Jak najszybciej do behawiorysty, bo możecie nieświadomie wzmacniać jego zachowanie. Zanim sie spotkacie ze specjalistą, po prostu wycofujcie sie w sytuacji kiedy pies na was warczy. Jeżeli zdarzy się to podczas glaskania-odchodzicie, podczas jedzenia dajecie psu spokój. Na pewno behawiorysta was wypyta o wszystko więc możecie wstępnie notować sytuacje, pory dnia, wasze zachowania poprzedzające warczenie. Radzę wam po prostu świadomie obserwować psa I wasze gesty, tygodnie to mało, na pewno można wszystko naprawić, ale ważne jest żeby zauważać szczegóły które towarzyszą zachowaniu . Pewnie też spyta o to, czym karmicie psa, ile razy i na jak długie chodzicie spacery, jak długa jest smycz, bo to wszystko może wpływać na dobrostan psa I jego beatrx Dołączył: 2010-11-17 Miasto: Warszawa Liczba postów: 16160 1 stycznia 2021, 08:31 żadnych behawiorystów tylko dobrego szkoleniowca. takiego, który przyjdzie do domu, pójdzie w wami na spacer, będzie obserwował was i psa, a potem powie co było źle, co dobrze, co trzeba poprawić, jak z tym psem pracować, jak nagradzać i jak karać. trzeba ocenić zachowanie psa, podłoże tego zachowania i nauczyć was z nim postępować na co dzień, a nie tylko w sytuacjach awaryjnych. tu trzeba skupić się na zwierzątku całościowo, zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu i zajęcia, odpowiedni pokarm, znaleźć na niego sposób, a nie skupiać się tylko na lękliwości. awokdas 1 stycznia 2021, 09:15 dlatego pelno "dobrych ludzi" krzyczy nie kupuj, adoptuj a nie każdy sie nadaje,nie kazdy podola a tym bardziej mając dzieci. Potem te psy sa zwracane i sie nie dziwie, jeśli ktos myslal, ze dostanie milego pieska. One mają różne traumy. To musi byc przemyslana decyzja bardzo, trzeba byc przygotowanym na wszystko, włącznie z ewentualnym ugryzieniem, ze zniszczeniem mebli, podlog itp. Ja bym sie zwrocila o pomoc moze do tego schroniska? Macie chyba podpisana umowe adopcyjna 1 stycznia 2021, 19:02 Psy ze schroniska mają swoją przeszłość przeważnie ciężką i trudna. Nie poinformowali was w schronisku jaki charakter ma pies? Myślę, że behawiorysta będzie najlepszym rozwiązaniem plus kontakt ze schroniskiem myślę, że coś napewno doradza. Dołączył: 2011-01-15 Miasto: Rzeszów Liczba postów: 752 1 stycznia 2021, 21:04 Nasza decyzja była przemyślana, to nie było takie "o weźmy sobie psa ze schroniska". Długo o tym rozmawialiśmy, około roku czasu. Bardzo chciałam pomóc jakiemuś zwierzęciu bez domu, bo znam skalę problemu bezdomności.. piesek w opinii opiekunów miał być nieśmiały i przyjacielski, nikt nie wspominał o takich incydentach z warczeniem. Było powiedziane że nie umie chodzić na smyczy a akurat z tym nie mieliśmy problemu. Z tego co czytałam pies może całkowicie inaczej zachowywać się w schronisku a inaczej w nowym domu. kontakt że schroniskiem oczywiście mamy i dostaliśmy numer do behawiorysty. Ale byłam ciekawa czy ktoś miał taki przypadek, doświadczenia z adopciakami Dołączył: 2011-01-15 Miasto: Rzeszów Liczba postów: 752 1 stycznia 2021, 21:07 piesek ma apetyt, potrafi być radosny, uwielbia spacery. Ale nagle dopada go taka apatia, kładzie się i na nic nie zwraca uwagi, na nic nie reaguje, nigdy nie spotkałam się z takim zachowaniem u zwierzaka
Dołączył: 2014-03-03 Miasto: Wyspy Kokosowe Liczba postów: 2852 9 czerwca 2014, 18:09 Czy ktoś z Was przygarnął może zwierzaka ze schroniska lub wie coś na temat tego jak to dokładnie wygląda? Interesuje mnie wszystko od momentu wizyty w schronisku po czas, kiedy psiak się już zadomowi. To jest na przykład:- Czy potrzebne są jakieś dokumenty własne przy adopcji zwierzaka?- Czy są jakieś kryteria, które trzeba spełnić żeby dostać zwierze ze schroniska?- Czy pracownicy schroniska przyjeżdżają na kontrolę, by sprawdzić jak psiak jest traktowany? (takie coś mi się o uszy obiło......)Z góry dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Trzpiota Dołączył: 2010-03-25 Miasto: Kraków Liczba postów: 219 9 czerwca 2014, 19:20 Ja też mam psa ze schroniska :)Psa "wypatrzyłam" na all, okazało się że jest w schronisku oddalonym ok 600 km od mojej miejscowości. Udało się załatwić dowóz, na miejscu podpisałam umowę adopcyjną. Musiałam wpisać tam nr dowodu osobistego. Dodatkowo (chyba na piśmie) musiałam zobowiązać się że psa wysterylizuję. Kontroli przez trzy lata nie uświadczyłam ale nawet gdyby - nie mam sobie nic do zarzucenia, psina ma u mnie jak pączek w maśle. Edytowany przez Trzpiota 9 czerwca 2014, 19:27 Dołączył: 2014-03-03 Miasto: Wyspy Kokosowe Liczba postów: 2852 9 czerwca 2014, 21:58 Nie spodziewałam się aż tylu odpowiedzi, także dzięki dziewczyny za pomoc =) Od kilku dni myślę o tym na poważnie, pozostało jedynie parę kwestii do przemyślenia =) Po wszystkim na pewno pochwalę się nowym członkiem rodziny, wrzucając zdjęcie do pamiętnika Dołączył: 2007-11-08 Miasto: B Liczba postów: 11276 9 czerwca 2014, 22:04 Tajemnicza historia, w wielu schroniskach działa wolontariat, i ludzie dosyć dobrze znają psiaki, bo chodzą z nimi na spacery,czeszą itp. Zobacz czy Twoje lokalne schronisko ma profil na fb, tam będziesz mogła dowiedzieć się kiedy przyjść tak aby było jak najwięcej wolontariuszy. Ich będziesz mogła wypytać o pieska, który Ci się spodoba. Dołączył: 2014-03-03 Miasto: Wyspy Kokosowe Liczba postów: 2852 9 czerwca 2014, 22:09 Tajemnicza historia, w wielu schroniskach działa wolontariat, i ludzie dosyć dobrze znają psiaki, bo chodzą z nimi na spacery,czeszą itp. Zobacz czy Twoje lokalne schronisko ma profil na fb, tam będziesz mogła dowiedzieć się kiedy przyjść tak aby było jak najwięcej wolontariuszy. Ich będziesz mogła wypytać o pieska, który Ci się pomysł, dzięki =) Zaraz poszukam =) PureSea 10 czerwca 2014, 08:31 iwi_kiwi napisał(a):Niestety biorąc psa ze schroniska trzeba się przygotować na to, że będą z nimi większe problemy niż z kupionymi szczeniakami. To są psiaki po dużych generalizujmy, do schroniska trafiają bardzo różne psy, nie wszystkie to zaraz bite głodzone psy ratowane z ulicy. Czasem są szczenaki, czasem ktoś oddaje domowego ułożonego psa, bo wyjeżdża za granicę albo ktoś oddaje psa po śmierci starszej osoby z rodziny, do której należał. To często normalne dobrze wychowane psy - i bardzo źle znoszą warunki schroniskowe, bardzo cierpią w takim ważne - od pierwszego dnia stosuj wszystkie zasady, które będą w domu obowiązywać; traktuj psa normalnie, nie cackaj się, nie próbuj wynagrodzić ciężkiego życia pozwalaniem na wszystko - masa ludzi tak robi i później mają problemy, bo jak pies się zadomowi, to zaczyna "pokazywać pazury"; nie dlatego że jest niewdzięczny etc. tylko dlatego że od pierwszego dnia systematycznie go rozwydrzano ;) Dołączył: 2008-07-20 Miasto: Kraków Liczba postów: 3281 10 czerwca 2014, 09:00 Ja mam mało przyjemną przygodę ze schroniskiem. Swego czasu, jak mieszkałam z rodzicami, po śmierci mojego ukochanego psa i odpowiednio długim okresie mojego powrotu do stanu, w którym ponownie byłam w stanie pokochać nowego zwierzaka, pojechaliśmy do schroniska. Wszystko pięknie, ładnie, upatrzyłam sobie suczkę, byłam w schronisku ok. 3 razy (chciałam, by była to przemyślana decyzja). Pani poinformowała mnie, że w razie czego do 2 tygodni mogę jeszcze psa oddać gdyby coś było nie po adopcji okazało się, że pies nie jest niczego nauczony, że ze spokojnego, przestraszonego psa w domu zmienił się w diabła i to niesamowicie skocznego. Sunia chodziła po wszystkich szafkach w kuchni, zwalała garnki, jednego dnia przewlokła worek ze śmieciami po całym mieszkaniu, mimo częstych spacerów non stop załatwiała mi się do domu i to np. o 3 nad ranem (podczas gdy była na spacerze ok. 23-24), zostały pogryzione wszystkie stołki w kuchni i drewniane elementy foteli. Rodzice powiedzieli "dość" i stwierdzili, że im przykro, ale jednak nie zgodzą się na takiego masakratora w i musiałam oddać, a wtedy zaczęły się schody. Pani w schronisku zmieniła się o 180 stopni, wydzierała się na całą parę na moją mamę, na mnie, ok. 15 minut robiła wykład o nieodpowiedzialności, generalnie strasznie nam nawtykała i początkowo nawet zdaje się miała jakieś wątpliwości i opory przed ponownym przyjęciem story, huh?Podsumowując - jeśli się decydujesz na adopcję ze schroniska, postaraj się mieć choć odrobinę pewności, że pies nie jest kompletnie nienormalny i że masz odpowiednio dużo czasu (a w zasadzie 24h/dobę) żeby temu psu w razie czego poświęcić. I że masz dużo cierpliwości. PureSea 10 czerwca 2014, 12:27 Zawsze można adoptować psa z domu tymczasowego - za pośrednictwem fundacji lub po prostu z ogłoszenia w internecie. Dom tymczasowy zna zachowanie psa w domowych warunkach, zwykle przygotowuje psa do adopcji, uczy podstaw wychowania i może o psie powiedzieć znacznie więcej niż najlepszy wolontariusz w korzyść - Ty robisz dobry uczynek przygarniając psa, który raczej nie okaże się skaczącą po szafkach srającą wszędzie niespodzianką, a dom tymczasowy może zabrać ze schroniska kolejnego psa i przygotować go do adopcji, zwiększając jego szanse na szczęśliwy dom. kapuczino 13 czerwca 2014, 09:45 Mój pies zadomowił ise od razu. nic nigdy nie zniszczył, nie nasikał, w domu bez problemu zostaje sam. To najukochańsza psina jaka miałam. Bardzo posłuszna i spokojna. Tak ją opisywali na stronie internetowej i taka jest.
Pies do tej pory jest zachipowany na fundację, nie na opiekuna. Wolontariuszka ze schroniska twierdzi, że jedyną opcją niewydania psa byłemu opiekunowi, jest zapis w umowie adopcyjnej między opiekunem a fundacją o możliwości zerwania umowy przez fundację bez podowania przyczyny. Czy tak jest rzeczywiście?